سنجش میزان رضایتمندی سکونتی ساکنان محله نواب

پروژه نواب ازجمله طرح های نوسازی شهر تهران است که پس از گذشت چندین سال از اجرای آن نیاز به بررسی نتایج حاصل از این تجربه احساس می گردد. این مقاله با هدف سنجش میزان رضایتمندی ساکنان سه فاز اجرا شده پروژه نواب از واحدهای سکونتی شان و شناسایی متغیرهای مؤثر بر آن انجام گرفته است. روش جمع آوری داده ها از طریق پر کردن پرسش نامه و یا مصاحبه رودررو با ساکنان با حجم نمونه 270 عدد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 15spss ver انجام شد. براساس نتایج به دست آمده، میزان رضایتمندی ساکنان نواب از واحدهای سکونتی تقریباً در حد متوسط (5<95/2<1 با میانه نظری 3) ارزیابی شد. ساکنان از 6 معیار سازنده رضایتمندی از واحدهای مسکونی، تنها از امنیت مجتمع اظهار رضایتمندی کردند. ساکنان مورد بررسی، از روابط همسایگی در حد متوسط (5<95/2<1) و از سایر معیارها (تسهیلات مجتمع، بهداشت مجتمع، دید و منظر، ویژگی های کالبدی) اظهار نارضایتی کردند. معیار تسهیلات مجتمع بالاترین، و امنیت مجتمع و دید و منظر کمترین میزان اهمیت را از دیدگاه ساکنان داشتند. نتایج حاصل از دسته بندی تحلیل عاملی اکتشافی (efa) با درصد بالایی (89 درصد) در جهت تأیید مدل تجربی به کار رفته بود. هیچ کدام از متغیرهای شخصی و خانوار بر روی میزان رضایتمندی درک شده از سوی ساکنان تأثیر گذار نبودند.